- ақиқи
- сын. жерг. Ақиқат, шынайы, адал (бояусыз). – Қағаз жүзінде ме, жоқ, а қ и қ и шыны ма? – деп сұрады (О.Сәрменбай, Шығ., 5, 70). «Бұл дүниенікі о дүниеге кетпейді» деген а қ и қ и сөз (Бұл да, 5, 260). «Бәрін құдай көріп тұр ғой» дейтіндей құлқы-пейілін жоғалтпаған а қ и қ и еңбекқор, а қ и қ и ізгі амал иесінің бейнесі жадымызда жазылып қалыпты (Жас алаш, 01.12.09).
Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.